Окибати бидъат залолат аст!

        Дар замони подшоҳии Абдулаҳадхон дар яке аз масоҷиди Бухоро хатиби ҷавоне зоҳир бишуд, ки хутбаи вай мардумро ба гиря медаровард. Овозаи шуҳрати ин хатиби ҷавон ба Абдулаҳадхон расид ва ба он масҷид рафт ва дар яке аз хутбаҳояш иштирок кард. 
    Абдулаҳадхон ба ҳаракатҳои хатиби ҷавон диққат медод, ки ҳар боре номи Пайғамбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ва саҳобагонро мегирифт салавот мефиристод ва пояшро сахт ба замин мезад. Чун мардум аз хутбаи балиғи он ҷавон мутаасир шуда буданд Абдулаҳадхон нахост, то он ҳолатро халалдор бисозад. 
    Аз ин рӯ, то охири хутба нишаст ва баъд аз масҷид баромаданаш дастур дод, то дар назди масҷид дореро бардоранд ва фардо дар онҷо аз он хатиб хутба бихонад. Ду кори Абдулаҳадхон мардумро ба ҳайрат даровард; яке мукофот надоданаш ба хатиб ва дуввумаш бардоштани дор. 
      Бо вуҷуди ин касе чизе нагуфт ва фардо дар вақти муқараршуда Абдулаҳадхон ба он масҷид омад ва хатиби ҷавон ба хутба хондан оғоз кард. Дар ин асно, Абдулаҳадхон дастур дод, то вайро аз минбар поён бикунанд ва мӯзаашро аз пояш бикашанд. Ҳангоме мӯзаашро аз по кашиданд дар дохили мӯза дар зери суми пояш варақеро пайдо карданд, ки дар он номи Пайғамбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) ва халифаҳояш навишта шуда буд.
     Баъди таҳқиқ маълум гардид, ки хатиби мазкур аз яҳудиёни Бухоро буда барои душманӣ, ва таҳқир кардани дини Ислом мадраса хонда ва хатиб шудааст. Амир дастур дод, то он хатиби яҳудӣ дар он дори фармудааш дор кашида шуд. Чун инро мардум мушоҳада карданд дар байни худ гуфтанд, ки амир каромот дошта будааст ва бо каромот макри яҳудиро кашф кардааст. Аммо Абдулаҳадхон ба мардум рӯ оварду гуфт:
    -Ман соҳиби каромот намебошам, вале вақте мушоҳада кардаам, ки ҳангоми зикри номи Пайғамбар (саллаллоҳу алайҳи ва саллам) пояшро ба замин сахт мезанад донистам, ки ин мусулмон намебошад. Бо вуҷуди ин чун суханонаш дирӯз ба шумо сахт таъсир карда буданд чизе нагуфтам ва ошкор кардани ҳолашро ба имрӯз гузоштам. 
    Пеш аз марг яхуди қоил шудааст ки инак муддати дуру дароз аст ки якчанд яхудихо дар тамоми Амороти Бухорову Самарканд ба ин кор машғул буданд. Яхудиёне Бухоро мехостаанд то мусалмонон аз асли Ислом дур шаванд, бидъату хурофоту бофтаҳоро пайрав гарданд на Қурьону Суннати Набавиро ва баъзан ба ин мақсадашон расидаанд.
    -Мо он қадар бидъату хурофотро дар байни Мусалмонон паҳн кардаем ки то рузи киёмат ба шумо басандааст! Шумо он бидъатҳоро аз Ислом аст гуфта қабул намудаед!- гуфтааст он яхуди пеш аз маргаш. 
   (Ин ҳикояи воқеъӣст ва он ба мо аз тариқи Махдуми Маҷид аз падараш эшони Уроқ, ки шоҳиди он будаанд, расидааст.) 
  
      Ъибрат::
      Дар асл дар миёни мардумони мо душманони Ислом зиёд бидъату ҳатто аъмоли куфрро паҳн сохтаанд, ки аз Ислом нест. Аммо мо аз Қурьону Суннати Набави ҳеч далели аз Ислом будани он бидъату хурофотҳоро ҳатто наёбем ҳам баъзан бепарво чунин бидъату хурофоту бофтаҳоро пайрав мегардем! 
       Мисоли якчандтои ингуна бидъатҳо: 
    -рафтан сари қубури азизони Худо ба нийяти пурсидани ҳочату кушоиши мушкили ё пурсидани шифо, дигар мисол чун барои мурдагон СЕ Ҳафт Чил Сол гуфта зиёфат додан,  дигар мисол зикр мекунем гуфта рақсу бози ё бардошта задани хеш, дигар мисолҳои зиёди бидъату ҳатто щирки! 
     Аз ҳамин сабаб мо Мусалмононро мебояд он тоъату ъибодату зикр ва аъмолеро пайрав гардем, ки аз Қурьону Суннати Набави таъкид гаштаасту дар он ихтилофи назаре нест!
    Ва илло бепарво аз он аъмоле, ки дар он ихтилофу ҳатто хатари щирк аст пайрав гардем Рузи Маҳшар аз он ъамалкардаҳо пушаймон хоҳем гашт!
  Чун он аъмоле, ки аз Ислом нест дар рузи Чазо «мардуд» хоҳад буд!

Дигар киссахои Исломи ва зиндаги дар ин сайт. Ба моххо клик кунеду киссахоро дарёфт намоед:
 https://munir0177.blogspot.com/2016_12_01_archive.html?m=0